Dienstenrichtlijn, staatssteun en de minimis

Het begrip staatsteun

Het uitgangspunt: in de Europese ééngemaakte markt is staatssteun in principe verboden.   Steun kan immers marktverstorend werken doordat bepaalde bedrijven voordelen kregen ten opzichte van andere.  Het begrip staatssteun dient breed te worden opgevat. De vorm, de reden en het doel van de toegekende steun zijn niet van primair belang; de uitwerking daarvan op de concurrentie is vaak bepalend.  Het gaat in de eerste plaats uiteraard om subsidies aan ondernemingen, maar ook om garanties en leningen, het verlichten van financiële lasten voor specifieke bedrijven, door overheden uitgevoerde werkzaamheden (zoals het bouwen van infrastructuur waarvan het openbare belang onduidelijk is), verkoop en verhuur van grond of gebouwen, het verlenen van een opstalrecht of erfpacht...

Ook éénmalige subsidies kunnen onder dit begrip vallen.  Evenwel: subsidies die rechtstreeks door de Europese Commissie verstrekt worden oa in het kader van programma’s die innovatie, levenslang leren, onderzoek, enzovoort willen stimuleren worden niet als staatssteun gezien. Het gaat oa om Erasmus+, Easi, Cosme, Europa voor de burger, Creatief Europa, het ‘gezondheid voor groei’-programma, Horizon 2020, …  .  Programma’s met een nationale of regionale inslag zoals de structuurfondsen (ESF, EFRO, PDPO, Interreg) zijn wel gevat.  Gedetailleerde info over de lijsten van deze programma’s: http://www.kcse.eu/oproepen/programma (zoek via ‘niveau van indiening).
(Specifieke info over staatsteun binnen EFRO: klik hier).

Toegelaten staatsteun

De Europese regelgeving voorziet in verschillende uitzonderingen en modaliteiten waarbinnen staatsteun toch toegelaten is. Meer hierover in de onderliggende pagina's.